Yabancı, Albert Camus‘ün 1942 yılında yayımlanan romanı. Eser Albert Camus’un edebiyat alanında verdiği en önemli yapıtlardan biri olarak kabul edilir.
Yabancı Kitap Özeti
Meursault, anlatıcı olarak, Cezayir’de yaşayan genç bir adamdır. Annesinin ölümünü bildiren bir telgraf aldıktan sonra, annesinin yaşadığı yaşlılar evine gittiği Marengo’ya bir otobüsle gider. Yolculuğun neredeyse tamamını uyuyarak geçirir. Geldiğinde, yaşlılar evinin yöneticisiyle konuşur. Yönetici, Meursault’un annesini görmesine izin verir, ancak Meursault, cenazenin zaten tabuta kapatıldığını bulur. Meursault, tabutu açma teklifini reddeder.
O gece, Meursault annesinin cesedi üzerinde nöbet tutar. Konuşkan bakıcı hoşnutsuzluğuna rağmen, bütün zaman boyunca onunla kalır. Meursault sigara içer, kahve içer ve uyuklar. Ertesi sabah cenaze töreninden önce, tekrar yönetici ile buluşur. Yönetici, Thomas Perez adında Meursault’un annesine çok yakın olan yaşlı bir adamın cenaze törenine katılacağını bildirir. Cenaze alayı küçük yerel bir köye doğru ilerlerken, Perez sıcaktan bayılmakta zorlanır. Meursault, cenazeden çok az şey hatırladığını bildirir. O gece mutlu bir şekilde Cezayir’e geri döner.
Ertesi gün, Meursault halk plajına yüzmeye gider. Orada eski bir iş arkadaşı olan Marie Cardona ile karşılaşır. İkisi akşam bir komedi filmi izlemek için randevu ayarlar. Film sonrası birlikte vakit geçirirler. Meursault uyanınca Marie gitmiştir. Öğlene kadar yatağında kalır ve sonra balkonunda oturur, sokakta geçen insanları izler.
Bir sonraki gün, pazartesi, Meursault işe döner. Arkadaşı Emmanuel ile öğle yemeği yer ve sonra bütün öğleden sonra çalışır. O gece apartmanında merdivenleri çıkarken, Meursault binasında yaşayan ve bakımsız bir köpeği olan yaşlı Salamano ile karşılaşır. Aynı zamanda komşusu olduğu söylenen bir fuhuşçu olduğu söylenen Raymond Sintes ile karşılaşır. Raymond, Meursault’u akşam yemeğine davet eder. Yemekte Raymond, metresini aldattığını öğrendikten sonra onu dövdüğünü anlatır. Bu nedenle, metresinin erkek kardeşiyle kavga etti. Raymond, şimdi metresini daha fazla işkence etmek istiyor, ancak onu geri çekmesi için bir mektup yazmasına yardım etmesi gerekiyor. Meursault kabul eder ve o gece mektubu yazar.
Bir sonraki Cumartesi, Marie Meursault’ı dairende ziyaret eder. Meursault’a onu sevip sevmediğini sorar ve Meursault, “hiçbir şey ifade etmediğini” ancak muhtemelen hayır dediğini yanıtlar. İkisi daha sonra Raymond’un dairelerinin dışında geldiğini duyarlar. Polis geldiğinde koridorda beklerler. Polis, Raymond’u tokatlar ve onu metresini dövdüğü için polis karakoluna çağrılacağını söyler. Daha sonra Raymond, Meursault’un lehine tanıklık etmesini ister ve Meursault kabul eder. O gece, Raymond, köpeğinin kaçtığını üzüntüyle anlatır.
Marie, Meursault’a evlenmek isteyip istemediğini sorar. O kayıtsızca yanıt verir, ancak istiyorsa evlenebileceklerini söyler, bu nedenle nişanlanırlar. Bir sonraki Pazar, Meursault, Marie ve Raymond, Raymond’un arkadaşlarından biri olan Masson’un sahip olduğu bir plaj evine giderler. Okyanusta mutlu bir şekilde yüzerler ve ardından öğle yemeği yerler. O öğleden sonra, Masson, Raymond ve Meursault, plajda iki Arap ile karşılaşırlar, bunlardan biri Raymond’un metresinin kardeşidir. Bir kavga çıkar ve Raymond bıçaklanır. Yaralarıyla ilgilendikten sonra, Raymond ve Meursault, Arapları bir pınarda bulurlar. Raymond, onları silahıyla vurmayı düşünür, ancak Meursault onu bundan vazgeçirir ve silahı alır. Ancak daha sonra, nedeni belirsiz bir şekilde, Meursault pınara geri döner ve Raymond’un metresinin kardeşini vurur.
Meursault tutuklanır ve hapse atılır. Avukatı, suç işlediği için pişmanlık duymayan Meursault’un bu eksikliğinden iğrenir gibi görünür, özellikle Meursault’un annesinin cenazesindeki duygusuzluğundan. Daha sonra Meursault, kendisiyle başa çıkamayan inceleme hakimiyle tanışır. Hakim, Meursault’un eylemlerini anlayamaz. Hakim, bir haç sallar ve Meursault’un Tanrı’ya güvenmesini ister. Meursault reddeder ve Tanrı’ya inanmadığını ısrar eder. Hakim, Meursault’un inançsızlığını kabul edemez ve sonunda ona “Monsieur Antichrist” adını verir.
Bir gün, Marie, Meursault’u hapiste ziyaret eder. Meursault’un isteğine karşı gelerek gülümsemeye zorlar ve Meursault’un aklandığına ve evleneceklerine dair umutlarını ifade eder. Mahkemesini beklerken, Meursault hapishane hayatına yavaşça alışır. Doğadan, kadınlardan ve sigaradan izolasyonu başlangıçta onu ezer, ancak sonunda onlarsız yaşamaya alışır ve yakında onların yokluğunu fark etmez bile. Zihnini meşgul etmeyi başarır ve her günün çoğunu uyuyarak geçirir.
Meursault, yargılanması için sabahın erken saatlerinde mahkemeye götürülür. Seyirciler ve basın mensupları mahkemeyi doldurur. Duruşma konusu hızla cinayetten Meursault’un karakterine ve özellikle annesinin ölümüne verdiği tepkiye genel bir tartışmaya kayar. Yönetici ve nöbetçi olarak cenazeye ve cenaze törenine katılan birkaç kişi ifade vermeye çağrılır ve hepsi Meursault’un gözyaşı ya da duygusal tepkisi olmadığını doğrular. Marie istemeye istemeye, annesinin cenazesinden sonraki gününün onunla bir randevuya çıktığını ve komik bir film izlediklerini ifade eder. İddianameyi takiben ertesi gün, savcı Meursault’u bir canavar olarak adlandırır ve ahlaki duygusuzluğunu toplumun tamamını tehdit eden bir şey olarak nitelendirir. Meursault suçlu bulunur ve giyotinle idam edilmek üzere mahkum edilir.
Meursault, idamını beklemek için hapishaneye geri döner. Durumunu kabullenmekte zorlanır ve kaderinin kesinliği ve kaçınılmazlığını kabul etmekte güçlük çeker. Kaçma hayalini kurar ve başarılı bir hukuki temyiz yapma hayali kurar. Bir gün, Meursault’un isteğine karşı gelerek şapel ziyaretine gelen bir papaz gelir. Meursault’a ateizminden vazgeçmesini ve Tanrı’ya yönelmesini ister, ancak Meursault reddeder. Hakim gibi, papaz da Meursault’un iman ve öteki düşünceye özlem duymadığına inanamaz. Meursault birdenbire öfkelendirir, papazı yakalar ve ona bağırmaya başlar. Dünya anlamının olmadığına dair düşünceyi gerçekten benimseyen Meursault, insan varlığının daha büyük bir anlam taşımadığı düşüncesini ilk kez tam olarak kabul eder. Tüm gelecek umutlarından vazgeçer ve dünyanın “nazik ilgisizliğini” kabul eder. Bu kabul, Meursault’u mutlu hissettirir.
