Korku (Almanca: Angst), Avusturyalı Stefan Zweig tarafından 1925 yılında yazılmış olan bir romandır.
Korku Kitap Özeti
Bir gün Bayan Irene adında bir kadın, kocasını aldatırken sevgilisinin kız arkadaşı tarafından yakalanır (sevgilisi bir piyanisttir). Bayan Irene oldukça kalın giysiler giyer, bu yüzden kadın, yüzünü göremez. Bu karşılaşmadan çok korkur ve kadına bir miktar para verir. Ardından hemen ayrılır ve bir taksiye biner. Evde, bu durumu zihinsel olarak geçirir ve sakinleşir. Sevgilisiyle ilişkiyi sadece sonlandırmaya karar verir. Ertesi gün, önceki gün tanıştığı kadından bir mektup alır. Kadın 100 Kronen (eski para birimi) talep etmektedir. Korkuyu hissetmiş bir halde, bu talimatı izler ve istenilen parayı bir zarfa koyar.
Bu kişinin adresini nasıl bulduğunu merak eder ve üç gün boyunca evden çıkmaz. Kocası, çocukları ve hizmetçiler şüphelenir, çünkü genellikle evde birkaç saatten fazla zaman geçirmez. Üçüncü gün, bir davete kocasıyla birlikte davet edildiği için dışarı çıkmak zorunda kalır. Bu onun için iyi olacağını düşünür, çünkü partide bu kişiyi görmek son derece olası değildir, çünkü yalnızca soylu kişiler davetlidir.
Partide çok fazla dans eder. Kocası, her şeyin yolunda olup olmadığını sorar, çünkü onu hiç bu kadar coşkulu dans ederken görmemiştir. Donup kalır. Aniden, kocasının onun sevgilisiyle ilişkisinden haberdar olup olmadığını merak eder. Kocası birden çok ciddi ve soğuk olur ve partiyi terk ederler. Araba yolculuğu boyunca birbirlerine tek kelime etmezler.
Eve döndüklerinde, tuhaf bir rüya görür; kocası, onun sevgilisiyle ilişkisinden haberdar olduğu için onu öldürmeye çalışıyor. Uyandığında, kocası yanında yatakta. Ona neden orada olduğunu sorar ve o da onun kabus gördüğünü ve yardım çağırdığını duyduğu için yanında olduğunu söyler. Ona bir şey söylemek isteyip istemediğini sorar. Neredeyse her şeyi itiraf etmek istiyordur, ama yapamaz.
Ertesi gün, aldatılan kız arkadaştan başka bir mektup alır ve bu sefer 200 Kronen talep eder. Bu zamanlar için oldukça yüksek bir miktar paradır ve zengin bir ailede yaşamasına rağmen, bu kadına sürekli olarak para veremeyecektir.
Evden ayrılır ve Viyana sokaklarında dolaşırken eski sevgilisiyle karşılaşır. Sevgilisi çok kafası karışmıştır, çünkü ne olduğunu tam olarak anlamaz. Bayan Irene, kadının kendisini takip ettiğini hissettiği için durumu açıklayamaz ve adamı hızlıca terk eder.
Eve döndüğünde, bir mahkeme gözlemler. Küçük kızı küçük erkek kardeşinin güzel oyuncak atını kırmış ve küçük oğlu bunu babasına söylemiştir. Babası bir avukat olduğu için, bir tür mahkeme yaparlar. Sonunda, küçük kız pes eder ve cezalandırılır. Bir sonraki gün bir partiye gidemez.
Kocası yine karısına bir şeyler söylemek isteyip istemediğini sorar. Oldukça cömert bir ruh halindedir. Onlara birinin gerçeği söylemenin veya bir suçu birine itiraf etmenin ve utanç hakkında konuşurlar. Aldatan kadın, belki de birine doğruyu söylemenin, doğrudan duygusal bir ilişkisi olmayan birine daha kolay olabileceğini savunur. Belki küçük kızın sürekli yalan söylememesi için ona her zaman olduğu gibi babası olduğu için, belki de bunu başka birine söylemekte daha kolay olurdu.
