Dava, bir sabah uyandığında kendisini sebebini anlamadığı bir suç nedeniyle dava edilmiş bulan Josef K. adlı kahramanın absürt durumunun anlatıldığı bir Franz Kafka romanıdır. Dava, 1925’te yayımlanmıştır.
Dava Kitap Özeti
Otuzuncu doğum günü sabahında, iki polis Josef K.’nın kaldığı pansiyona gelir ve ona tutuklandığını bildirir. Bankanın başarılı bir başmuhasebecisi olan Josef, suçunu öğrenmez. Kafa karıştırıcı bir sorgulamanın ardından, olağan işine gitmesi söylenir. Gece geç saatlerde, beklenmedik bir şekilde Fraulein Burstner adlı başka bir pansiyon sakini olan kadının odasına gider ve onu öper.
Josef, ilk duruşması için bir tarih belirlenir. Yoksul bir apartman binasında bulunan mahkemeye seyahat eder. Duruşmasında, büyük bir izleyici topluluğunun önünde durur ve yasal sistemi yerer. Josef ayrılırken, hakim ona davranışının bu tür duruşmalardan sağlanan avantajlardan mahrum kalmasına neden olacağını bildirir.
Bir sonraki hafta, Josef’e başka bir duruşma için bildirim yapılmaz, ancak yine de mahkemeye gelir. Boş olduğunu bulur, sadece genç bir rehber olan duruşma görevlisi vardır, o da onunla flört ederken bir hukuk öğrencisi tarafından bir yargıca götürülür. Kısa bir süre sonra, rehberin kocası olan bir mahkeme katibi gelir. Josef’i hukuk bürosunda gezdirir. Ofislerdeki bunaltıcı hava Josef’i boğar ve taze havaya çıkması gereken kadar baygın düşer.
Josef, Fraulein Burstner ile tekrar iletişim kurmaya çalışır, ancak o onu görmezden gelir. Birkaç gün sonra, akşam işten çıkarken inilti sesleri duyar. Bir malzeme dolabını açar ve onu tutuklayan polislerin acımasızca dövüldüğünü keşfeder. Polisler, Josef’in duruşmasında davranışlarını kınadığı için cezalandırıldıklarını iddia ederler. Josef derinden rahatsız olur, ancak kapıyı kapatır ve bir iş arkadaşı tarafından fark edilmekten kaçınmak için ayrılır.
Josef’in amcası Karl işyerine onu ziyarete gelir. Karl, Josef’in duruşmasından haberdar olmuştur ve endişelenir. Josef’i avukat olan arkadaşı Herr Huld’u görmeye götürür. Huld’un evinde, onları avukat olan hastalıklı ve yatağa bağlı bir şekilde çalışan bir arkadaşı da vardır. Yüksek rütbeli bir mahkeme yetkilisi de tesadüfen oradadır, ancak Josef’i görmezden gelir ve Josef odayı terk eder ve Huld’un hizmetçisi Leni ile flört eder. Sonrasında Karl, Josef’e ahlaki olmayan yokluğunun davasına zarar verdiğini söyler.
İşyerinde, Josef duruşmasıyla ilgili düşüncelere dalar ve önemli müşterilerle ilgilenmez. Sonunda, bir müşteri görür, ancak o kadar dalgındır ki, bankanın yardımcı yöneticisi vakayı devralır – Josef’in kariyer hedeflerine bir darbe. Müşteri, Josef’in duruşmasını duyduktan sonra, bankanın bir portresini yapabilen bir mahkeme ressamı olan Titorelli ile tanışmasını önerir. Josef, ressamın adresini alır ve işten ayrılır, diğer müşterilerini de rakibine devretmek için izin verir. Josef, Titorelli’nin dairemini perişan bir apartman yığınının içinde bulur. Ressam Josef’e yardım etmeyi teklif eder ve Josef’in alabileceği aklandırmaların türlerini açıklar. Titorelli’nin açıklaması, suçlu olanın hiçbir zaman anlamlı bir şekilde aklandığı ortaya çıkar; duruşmalar ya sonsuz bir şekilde devam eder ya da mahkumiyetle sonuçlanır.
Gittikçe ilerleyen ilerlemenin eksikliğiyle giderek daha çok meşgul olan Josef, avukatını kovmaya karar verir. Huld’un yanına gider, burada avukatın diğer bir müşterisi olan ve beş yıldır devam eden yargılamaları olan bir tüccar olan Block’la tanışır. Josef Huld’u kovmayı planladığını söylediğinde, Block ve Leni onu engellemeye çalışır, ancak o Huld’un ofisine ulaşır. Huld şaşırtıcı bir şekilde Josef’i geri kazanmaya çalışır, ancak Josef ikna edilmez. Görüşmenin sonunda Huld, yalvaran Block’u çağırır ve tüccarın avukatla görüşmek umuduyla Huld’un yanında sık sık uyuduğu ortaya çıkar.
Josef, bankanın önemli bir İtalyan müşterisine yerel bir katedral turu yapmayı kabul eder. Ancak İtalyan gelmez. Bunun yerine bir rahip vaaz kürsüsüne çıkar ve Josef’i adıyla hitap eder. Rahip, hapishane papazı olduğunu ve Josef’i duruşması hakkında konuşmak için katedrale çağırdığını ortaya çıkarır. Rahip, Josef’e Yasa’nın yolunu koruyan birden fazla bekçi hakkında gizemli bir hikaye anlatır.
Josef’in otuz birinci doğum gününden bir gece önce – tutuklanmasından bir yıl sonra – iki adam odasına gelir. Onu şehrin dışında bir taş ocağına götürürler ve kalbine bir bıçak saplarlar. Kendi ölümünden utanç duyan Josef, son sözü olarak “Bir köpek gibi!” der.
